Een special in de USA die we op onze Canadareis toch graag wilden meepakken. We moesten er vandaag vanuit Tacoma wel ruim 400 km. voor rijden maar het was de moeite dubbel en dwars waard. Wat bijzonder. Mount St. Helens is de vulkaan die op 18 mei 1980 tot uitbarsting kwam. Het bijzondere van de uitbarsting was dat de kraterwand in 3 delen is geëxplodeerd en ook in 3 etappes naar beneden is gekomen tezamen met de lava die werd uitgestoten. Bij de uitbarsting zijn uiteindelijk 57 mensen om het leven gekomen. Het hadden er meer kunnen zijn als de omgeving van de vulkaan niet zo dun bevolkt was geweest. Tijdens de uitbarsting werd over een oppervlakte van zo’n 27 hectare alles vernietigd door enerzijds de enorme hittegolf (500 graden) die de uitbarsting veroorzaakte en anderzijds door de enorme hoeveelheid lava, puin en overig materiaal dat werd uitgespuwd en van de berghellingen afliep. Bomen, huizen, auto’s, bruggen etc. werden allemaal meegesleurd in de lavastroom. Wij vertrokken vanochtend vanuit Tacoma met goed weer maar gaandeweg raakte de lucht steeds meer bewolkt en toen we bij het Johnston Observatory (het punt waar je de vulkaan goed kunt bekijken) aankwamen regende het zelfs een klein beetje. Waar we voor gevreesd hadden was realiteit. De hele vulkaan hing in de wolken. Balen. Toch maar wat foto’s gemaakt. Inmiddels maakte een van de park-rangers aanstalte om buiten aan de hand van foto’s een voorlichting te gaan geven. Heel interessant. Na de presentatie hebben we in het observatorium een prachtige film bekeken over de gang van zaken voor en na de uitbarsting. Wat schetste onze verbazing. Na de film binnen begonnen de wolken rond de vulkaan wat op te trekken en werd hij beter zichtbaar. We hadden thuis ook een wandeling gepland in de bergen tegenover de vulkaan waardoor we op een bepaalde plek een nog beter zicht kregen op de kratermond en de dome (afsluitende kegel) daarin. Een bijzondere wandeling, niet geheel ongevaarlijk, met mooie uitzichten op de vulkaan. In de hele omgeving zijn de gevolgen van de uitbarsting nog steeds heel duidelijk te zien. Het Johnston Observatorium is vernoemd naar de vulkanoloog die als eerste melding maakte van de op komst zijnde uitbarsting. Helaas is deze man ook zelf om het leven gekomen omdat hij op de plek waar hij de vulkaan in de gaten hield eveneens getroffen werd door de enorme hittegolf. Aan het eind van de middag was de bewolking rond de vulkaan helemaal opgetrokken en konden we toch nog mooie plaatjes maken. Voldaan reden we terug naar Tacoma. Morgen de laatste grote reis naar Vancouver. Het eindpunt van onze reis maar nog niet het einde van de vakantie.
