Back Home

Thuis! Ook weer lekker om thuis te zijn. Helemaal na een overtocht met de nodige beperkingen. Voorlopig heeft Lufthansa even afgedaan. Onze vakantie zit er (helaas) op. Vreemd om je normale ritme weer op te moeten pakken. Natuurlijk gaat dat zeker lukken. We mogen terug kijken op een geweldige rondreis door het westen van Canada en een deel van de staat Washington in de USA. Alles (behalve de terugreis dan) verliep op rolletjes. We zijn, mede door dat alles van tevoren goed was gepland, niet voor echte verassingen komen te staan. Ook het weer heeft daarin meegespeeld. 3 weken aangenaam weer zonder noemenswaardige regen. Wie had dat van tevoren kunnen denken. We hebben genoten van de fantastische natuur in vele vormen, de mensen, de dieren en de sfeer. Minpuntje was wel dat Canada vrij prijzig is met veel zaken. Echte goedkope zaken zijn we niet echt tegen gekomen. Behalve de benzine dan. Die is wel goedkoop. Mensen vragen wat nou de leukste reis was: Amerika, Oman of Canada. Daar is geen antwoord op te geven. Ze hebben allemaal hun eigen charmes en alle reizen kenden hoogtepunten die niet vergelijkbaar zijn. Tot in lengte van jaren zullen we ons deze reis blijven herinneren en het er over hebben. Vergeten zal je een ervaring als deze reis niet gauw. Dit was dan echt de laatste blog. Hoewel ik van tevoren had aangeven dit niet elke dag te doen bleek het toch mogelijk om elke dag een korte blog te schrijven. Voor onszelf ook prettig want het werkte als een soort dagboek: bijhouden wat je die dag allemaal hebt gedaan en het vastleggen voor later. Het was immers zo veel. Het is erg leuk om te horen en te lezen dat zo veel mensen hebben meegeleefd en meegenoten van onze reis. Voor zover wij niet iedereen persoonlijk kunnen bedanken voor alle reacties: bij deze iedereen bedankt mede namens Marlies. Hopelijk tot een volgende blog!

Naar Vancouver Intl. Airport

We hebben zo’n 1 uur en 3 kwartier vertraging dus wachten. We zitten nu op Vancouver Intl. Airport en hebben een rustig stekkie opgezocht. De bagage is al afgegeven bij de bagage drop-off. Mooi de tijd om dan toch nog maar even een kort blogje te maken. Vanochtend vetrokken we zo rond 10.30 uur uit het hotel om te gaan koffie drinken in Gastown (natuurlijk weer Starbucks). Nog even lekker op het terras gezeten vlak tegenover de daar aanwezige stoomklok. Een klok die van oudsher door stoom werd aangedreven. Nu komt er nog wel stoom uit en loopt er een soort sroommachinetje maar men zegt dat de klok tegenwordig elektrisch wordt aangedreven. Nog even door Waterstreet gewandeld en de mooie winkeltjes bekeken. Marlies wilde nog even naar de Burrard Street Bridge met uitzicht op de Granville Street Bridge in de wijk Kitsilano. Dus daar ook nog even gauw naar toe. Daarna rechtstreeks door naar het vliegveld waar we heel snel de auto konden inleveren. Nu dus wachten. Wat een rust. Hebben we de hele vakantie nog niet gehad! Haha.

Vancouver Aquarium

Onze laatste dag van de vakantie. Helaas zit het er bijna op. We hadden gepland om te gaan fietsen vandaag maar change of plans. Het weer speelde ons zo parten dat fietsen niet leuk zou zijn. Het was de hele dag regenachtig dus besloten we om een deel van de fietsroute dan maar met de auto te doen. Bovendien hadden we gisteren ook al delen van de route bezocht dus zo erg was dat nou ook weer niet. Als alternatief hebben we het fameuze aquarium bezocht van Vancouver. Oorspronkelijk hadden we dit laten vallen maar nu kwam het toch weer goed uit. Een heel mooi aquarium waarin zo’n 150.000 verschillende vissen en andere dieren worden getoond. Verdeeld over een gedeelte waar tropische vissen te zien waren en een gedeelte waar vissen te zien zijn die in de Canadian Pacific terug te vinden zijn. Er waren zee-otters maar ook dolfijnen en zelfs waren er 2 beluga’s: grote witte dolfijnen. Prachtige beesten. Na het bezoek aan het aquarium zijn we nog een kijkje gaan nemen in het (natte) Stanley Park. Het was al weer aan het eind van de middag dat we terug reden naar ons hotel. Vanavond als afsluiting lekker gegeten in Gastown. De oude uitgaanswijk van Vancouver. Inmiddels was het weer wat opgeklaard en zijn we op de terugweg naar ons hotel nog even gestopt bij de False Creek om nog wat plaatjes te maken van Telus World of Science (een soort NEMO zoals in Amsterdam) en het voetbalstadion van de Vancouver Whitecaps FC. Een bijzondere architectuur. Morgenochtend inpakken en zo rond het middaguur vertrekken we richting het vliegveld om de auto in te gaan leveren. Een lange reis voor de boeg. Voorlopig was dit de laatste blog. Als we thuis zijn volgt er nog een laatste ter afsluiting.

Vancouver en Granville Island

Vannacht flink wat regen gehad en het bleek dat het weer gisteren op sommige plaatsen slechter was geweest dan wij zelf hadden ervaren. Er waren allerlei problemen geweest met stroomuitval. Op een aantal plaatsen konden we alleen maar contant betalen en niet meer met de creditcard machines. Zo ook vanochtend toen we naar de Capilano Bridge gingen. We konden wel met onze credit-card betalen maar alles werd handmatig opgeschreven en ondertekenen kon ook niet met de PIN. Alle gebouwen waren donker. Op belangrijke punten was noodverlichting aangebracht. Doordat alles met de hand moest gebeuren ontstond er een lange wachtrij voor de ingang. Toen we net binnen waren kregen we een plensbui over ons heen maar we konden gelukkig schuilen. Het complex bestaat uit de Capilano Suspension Bridge, een hangbrug over een diepe kloof van ongeveer 150 meter lang, de Tree Tops, hangbruggen tussen de toppen van de bomen waar je over heen loopt en de Cliffwalk, een speciale brugconstructie lans de wand van de kloof. Na de Capilano Bridge zouden we naar de Grouse Mountain gaan maar omdat deze in de wolken hing hebben we hem geschrapt. Het uitzicht zou teleurstellend zijn. In plaats daarvan zijn we naar Granville Island gereden waar we een groot gedeelte van de dag hebben doorgebracht. Het is een gebied vergelijkbaar met het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. Allemaal kleine restaurantjes, winkeltjes, galerieën, souvenirshops, een overdekte markt met de meest uiteenlopende koopwaar en andere leuke gebouwen. Vanaf Granville Island heb je een mooi uitzicht over de False Creek richting het centrum van Vancouver met de hoge bebouwing. In de overdekte markt bevond zich ook een gedeelte met allemaal etenswaar van uiteenlopende nationaliteiten. Vergelijkbaar met de eettentjes in de Hallen in Amsterdam. We hebben er ’s avonds Indiaas gegeten. Erg lekker. Na het eten zijn we vanaf Granville Island naar Gastown gereden. Een uitgaansgebied aan de noordkant van het centrum. Tot slot hebben we een bezoek gebracht aan gebied rond de enorme passengers-terminal van Vancouver. Wat een prachtige gebouwen allemaal met een schitterende architectuur. Kunnen ze in Nederland nog wat van leren. En alles even schoon. Geen papiertje op straat te bekennen. In de loop van de dag klaarde het weer toch nog wat op en konden we terugzien op een aangename kennismaking met Vancouver. Morgen gaan we Vancouver verder verkennen maar dan weer op de fiets (als het weer het tenminste toe laat).

Van Seattle naar Vancouver

De laatste grote trip hebben we vandaag gemaakt. Zo rond 17:30 uur bereikten we ons goede hotel in Vancouver. De reis ging niet zonder slag of stoot. Het weer is veranderd en het waaide vanmiddag heel hard terwijl de zon nog wel scheen. De temperatuur was ook nog aangenaam maar met name op de snelweg kregen we te maken met de gevolgen van de harde wind. Veel file door afgebroken takken en een omgewaaide boom. Nog nooit gezien. 2 keer 4 banen helemaal vast. Vol met auto’s. We hebben 50 minuten over 4 km. gedaan. Reken maar uit. Voordat we de snelweg op gingen konden we het toch niet laten om nog een bezoek te brengen aan het centrum van Seattle. We wilden ook nog graag een bezoek brengen aan het EMP (Experience Music Project). Het museum voor muziekliefhebbers maar ook voor mensen die van horrorfilms, science fiction films en tekenfilms houden. Beneden loop je vanzelf tegen de Guitar Tree aan. In een speciale zaal alles over het ontstaan en de ontwikkeling van de gitaar. Er waren exemplaren van de eerste Martin gitaren te zien, maar ook de eerste Les Paul gitaren, een van de eerste Gibson gitaren en Rickenbacker en Gretsch gitaren in vele uitvoeringen en maten. De ruimte werd gevuld met beelden en geluid van allerlei bekende gitaristen. Ook historisch materiaal. Heel leuk om te zien en te beluisteren. In de Sky Church werd levensgroot het Crossroads Festival 2013 (Eric Clapton) afgespeeld. Steengoed. Ook een afdeling helemaal gewijd aan Nirvana inclusief een aantal stuk geslagen gitaren. Smells Like Teen Spirit (het nummer dat Marlies ook met Rockkoor Let’s Rock ten gehore brengt) kreeg een andere dimensie erbij. Daar was ook het Sound Lab waar je allerlei instrumenten zelf kon bespelen geholpen door elektronica. In navolging van Mark nog even Orange Outlaw nagedaan. De sterren van de hemel gespeeld (nou ja?). Na in de museumshop nog wat inkopen te hebben gedaan en nog even geauw geluncht de snelweg op. We verlieten de USA natuurlijk over de weg en bij de border crossing verliep alles vlotjes. Waar we op de heenweg zoveel tijd kwijt waren met het binnenkomen waren we nu met 5 minuten klaar om er weer uit te gaan. In Vancouver kwamen we aan met wat regen. Helaas zijn de voorspellingen voor de komende dagen ook niet al te best. Maar goed we kijken wel. Morgen naar de Capilano Bridge en de Grouse Mountain Skyride.

Mount St. Helens

Een special in de USA die we op onze Canadareis toch graag wilden meepakken. We moesten er vandaag vanuit Tacoma wel ruim 400 km. voor rijden maar het was de moeite dubbel en dwars waard. Wat bijzonder. Mount St. Helens is de vulkaan die op 18 mei 1980 tot uitbarsting kwam. Het bijzondere van de uitbarsting was dat de kraterwand in 3 delen is geëxplodeerd en ook in 3 etappes naar beneden is gekomen tezamen met de lava die werd uitgestoten. Bij de uitbarsting zijn uiteindelijk 57 mensen om het leven gekomen. Het hadden er meer kunnen zijn als de omgeving van de vulkaan niet zo dun bevolkt was geweest. Tijdens de uitbarsting werd over een oppervlakte van zo’n 27 hectare alles vernietigd door enerzijds de enorme hittegolf (500 graden) die de uitbarsting veroorzaakte en anderzijds door de enorme hoeveelheid lava, puin en overig materiaal dat werd uitgespuwd en van de berghellingen afliep. Bomen, huizen, auto’s, bruggen etc. werden allemaal meegesleurd in de lavastroom. Wij vertrokken vanochtend vanuit Tacoma met goed weer maar gaandeweg raakte de lucht steeds meer bewolkt en toen we bij het Johnston Observatory (het punt waar je de vulkaan goed kunt bekijken) aankwamen regende het zelfs een klein beetje. Waar we voor gevreesd hadden was realiteit. De hele vulkaan hing in de wolken. Balen. Toch maar wat foto’s gemaakt. Inmiddels maakte een van de park-rangers aanstalte om buiten aan de hand van foto’s een voorlichting te gaan geven. Heel interessant. Na de presentatie hebben we in het observatorium een prachtige film bekeken over de gang van zaken voor en na de uitbarsting. Wat schetste onze verbazing. Na de film binnen begonnen de wolken rond de vulkaan wat op te trekken en werd hij beter zichtbaar. We hadden thuis ook een wandeling gepland in de bergen tegenover de vulkaan waardoor we op een bepaalde plek een nog beter zicht kregen op de kratermond en de dome (afsluitende kegel) daarin. Een bijzondere wandeling, niet geheel ongevaarlijk, met mooie uitzichten op de vulkaan. In de hele omgeving zijn de gevolgen van de uitbarsting nog steeds heel duidelijk te zien. Het Johnston Observatorium is vernoemd naar de vulkanoloog die als eerste melding maakte van de op komst zijnde uitbarsting. Helaas is deze man ook zelf om het leven gekomen omdat hij op de plek waar hij de vulkaan in de gaten hield eveneens getroffen werd door de enorme hittegolf. Aan het eind van de middag was de bewolking rond de vulkaan helemaal opgetrokken en konden we toch nog mooie plaatjes maken. Voldaan reden we terug naar Tacoma. Morgen de laatste grote reis naar Vancouver. Het eindpunt van onze reis maar nog niet het einde van de vakantie.